Piękno minerałów i skał od najdawniejszych czasów fascynowało ludzi. Archeolodzy indyjscy twierdzą, że na terenie dzisiejszych Indii i Birmy zarówno kobiety jak i mężczyźni nosili ozdoby z kamieni już 10 000 lat temu. 
Szczególnym upodobaniem cieszyły się ozdoby z różnych odmian chalcedonu i nefrytu. Diamenty pojawiły się tam 3 000 lat przed naszą erą, szmaragdy 2 000 lat, a rubiny i szafiry 600 lat przed narodzeniem Chrystusa. Te ostatnie wkrótce po ich odkryciu stały się najbardziej cenionymi klejnotami.
Kamienie były wykorzystywane najpierw jako narzędzia i surowiec do wyrobów przedmiotu codziennego użytku, potem jako ozdoby, talizmany i przedmioty kultu. W kulturach pierwotnych na wszystkich kontynentach były symbolem ludzkich uczuć, wierzeń, a także stosowane powszechnie jako środek leczniczy. Były nieodzownym atrybutem władzy oraz tajemnej magii. Te zastosowania klejnotów przetrwały do czasów dzisiejszych.
Wiara w magiczny wpływ kamieni była - i w wielu kręgach nadal jest - potężna. W powiązaniu z ówczesną medycyną stanowiła niezastąpiony element codziennego życia. Starożytni Chińczycy opracowali aż 2 935 recept na leki z użyciem różnych kamieni szlachetnych i ozdobnych. W spisie leków Dioskurydesa, lekarza Nerona, było takich leków 76.
Muzeum Farmacji w Krakowie posiada receptę zalecającą stosowanie leku, którego składnikiem są perły, szmaragdy, szafiry i złoto. Jej autorem był Mikołaj Kopernik, znany w ówczesnej Europie jako lekarz i farmaceuta. Nie wiemy tylko, kogo wówczas stać było na stosowanie tego typu medykamentów.
Kamienie szlachetne były zawsze związane z religią i wierzeniami. Świątynie Inków stanowiły dla konkwistadorów niewyczerpalne źródło przepięknych szmaragdów, turkusów i złota. Do dziś nie wiadomo gdzie znajdowały się kopalnie tych kamieni. Wiele najpiękniejszych diamentów, szafirów i rubinów w skarbcu Korony Brytyjskiej pochodzi ze świątyń indyjskich. Również w Starym Testamencie spotykamy się z opisami kamieni zdobiących świątynię w Jerozolimie. Według Biblii stanowią one również ozdobę raju.
„Byłeś w Edenie, ogrodzie Bożym; odkryciem twoim były wszelakie drogie kamienie: karneol, topaz, jaspis szafir, rubin i szmaragd; ze złota zrobione były twoje bębenki, a twoje ozdoby zrobiono w dniu, gdy zostałeś stworzony".
(Ks. Ezechiela, rozdz. 28, wers 13)
W Nowym Testamencie klejnoty pojawiają się bardzo rzadko, co nie przeszkadzało, by od wczesnego średniowiecza stanowiły nieodzowny element w zdobieniu naczyń liturgicznych, relikwiarzy i ornatów. Szafiry i rubiny stały się oznaką godności kardynalskiej i biskupiej.
Zainteresowanie kamieniami szlachetnymi wiąże się jednak przede wszystkim z posiadaniem władzy, majątkiem i pozycją społeczną. Regalia w każdym kraju zdobione były klejnotami najwyższej wartości. Otoczenie króla również używało kamieni szlachetnych do ozdabiania szat, w zależności od pozycji w państwie. Diamenty, szmaragdy, szafiry i rubiny, obok złota, do dziś są traktowane jako gwarancja nieprzemijającej wartości, lokata kapitału.
Poznaj wyjątkowe kolekcje biżuterii w sklepie Jubiler:
Polecamy również:
