Labradoryt – charakterystyka
Z labradorytu wykonywane są zwykle różne dekoracyjne przedmioty: rzeźbione puzderka, kamee etc. Z mniejszych okruchów wyrabia się paciorki, broszki, wisiorki lub oczka do pierścionków.
W tym tekście przeczytasz o:
LABRADORYT:
Grupa plagioklazów
SKŁAD CHEMICZNY
Glinokrzemian wapnia
WŁASNOŚCI FIZYCZNE
Labrador (zwany też labradorytem) ma piękną grę barw: niebieskie, zielone, czerwone, żółte i purpurowe błyski na szarym tle. Nazwa kamienia pochodzi od półwyspu Labrador w Kanadzie. Gra barw, zwana labradorescencją, widoczna jest tylko na wypolerowanych powierzchniach lub w pobliżu płaszczyzny łupliwości i jest wynikiem interferencji światła odbitego od powierzchni, powstałych wskutek wielokrotnych zbliźniaczeń kryształów. Płytkowe wrostki magnetytu są uważane za przyczynę szarej barwy labradoru.
WYSTĘPOWANIE
Przezroczysty labrador z USA, Meksyku i Australii może być prawie bezbarwny lub jasnożółty i nie wykazywać gry barw. Przezroczysty labrador z niebieskimi refleksami i nitkowatymi wrostkami odkryto na Madagaskarze. Labrador występuje też w prowincjach Nowa Fundlandia i Quebec w Kanadzie, na Uralu i w USA. Odmiana o nazwie spektrolit pochodzi z Finlandii i jest bardzo podobna do kamieni z Labradoru.
Przeczytaj także: Niezwykła moc kamieni – Labradoryt, czyli Świątynia Gwiazd
Poznaj naszą ofertę złotej i srebrnej biżuterii z labradorytem
