Zarówno dioptaz jak i enstatyt uznawane są za bardzo cenne i atrakcyjne kamienie kolekcjonerskie. Chętnie wykorzystywane są również w przemyśle jubilerskim. Do początku IXX wieku dioptaz uznawany był za odmianę szmaragdu. Do dziś wykorzystywany jest jako jego imitacja.
Krzemian miedzi
Szmaragdowozielone kryształy dioptazu mają tak intensywną barwę, że maskuje ona ich silny „ogień" i zmniejsza przezroczystość (są tylko przeświecające). Połysk szklisty.
Wiele najpiękniejszych kryształów diptazu pochodzi z Rosji. Występują też w Kongo, Chile (złoża miedzi w Atacama) i USA, głównie w Arizonie.
Dioptaz jest za miękki do celów jubilerskich; fasetkowo lub w formy kaboszonów szlifowany bywa jedynie dla potrzeb kolekcjonerów.
Krzemian magnezu i żelaza
Enstatyt należy do grupy piroksenów. Tworzą one izomorficzny szereg minerałów, których skład chemiczny zmienia się od krzemianu magnezu do krzemianu żelaza, Minerał jest tym ciemniejszy, im więcej zawiera żelaza. Przy dużej zawartości żelaza kamień jest prawie nieprzezroczysty i zbyt ciemny na to, aby można go szlifować fasetkowo.
Enstatyt występuje w formie słupkowych kryształów; do celów jubilerskich wykorzystuje się zwykle otoczaki. Enstatyty o pięknej zielonej barwie znajdowane są wraz z diamentami w tzw. ziemi niebieskiej w południowoafrykańskich kopalniach diamentów, zwłaszcza w Kimberley. Brunatnozielone kamienie występuję w Birmie (Mogok) oraz w Norwegii i USA (Kalifornia)
Bronzyt jest ciemną, zasobną w żelazo odmianę enstatytu, znaną z Austrii; oszlifowany w formie kaboszonu wykazuje efekt kociego oka. Migotliwość maję również niektóre enstatyty ze Sri Lanki.
Zobacz koniecznie: biżuteria z kamieniami
Sprawdź jaką moc mają kamienie
