Nazwa rubin pochodzi od greckiego słowa ruber – czerwony. Swoją wspaniałą, soczysto- czerwoną barwę zawdzięcza śladowej domieszce chromu. Rubiny najwyższej jakości pochodzą z okręgu Mogok w Birmie.
Tlenek glinu
Rubin jest odmianą korundu. Czysty korund jest bezbarwny, ale niewielkie domieszki innych pierwiastków nadają mu różne barwy. Swoją wspaniałą, soczysto- czerwoną barwę rubin zawdzięcza śladowej domieszce chromu, a brązowy odcień nadaje mu domieszka żelaza.
Forma kryształów rubinu zależy od odmiany i złoża. Przykładowo, rubiny z Birmy zwykle są sześciobocznymi, podwójnie zakończonymi słupami. Rubin nie ma wyraźnej łupliwości, lecz może mieć tzw. podzielność, związaną z osłabieniem spójności w pewnym kierunku. Przełom ma nierówny lub muszlowaty, połysk szklisty. Widmo absorpcyjne ma cienkie linie w czerwieni oraz pasma, które odcinają większość widma w części żółtej, zielonej i fioletowej. Przez „skrzyżowane filtry" (umieszczamy kamień w wiązce światła, które przeszło przez naczynie z niebieskim roztworem siarczanu miedzi i patrzymy na niego przez barwny filtr Chelsea), możemy dostrzec czerwoną luminescencję rubinu, której źródłem jest chrom.
Rubiny najwyższej jakości pochodzą z okręgu Mogok w Birmie. Według źródeł pisanych, wydobywa się je tam od 1597 r., lecz z pewnością znajdowano je już dużo wcześniej. Jubilerskie okazy pozyskuje się również ze żwirów rzecznych. Barwę najpiękniejszych rubinów z Birmy określa się jako czerwień „krwi gołębiej". Najwięcej rubinów pochodzi z Tajlandii, lecz barwa ich jest mniej atrakcyjna, brunatno-czerwona, ciemniejsza niż kamieni z Birmy. Cechą charakterystyczną rubinów z Tanzanii jest ich występowanie w postaci kryształów o pokroju krótkich słupów, tkwiących w jaskrawozielonej skale. W łupkach mikowych w dolinie Hunza w Pakistanie znajdowano kryształy rubinu mające do 5 cm długości. Rubiny występują również w niewielkich ilościach w Afganistanie, Australii, Brazylii, Kambodży, Indiach, Malawi i w USA (Montana i Karolina Północna).
Rubinom nadaje się szlif fasetkowy lub kaboszonowy. Rubiny mogą zawierać wrostki rutylu w postaci krótkich igiełek, równoległych do krawędzi kryształu. Kamienie takie mają szczególny, jedwabisty połysk, a w oszlifowanych w formy kaboszonów widoczne są sześcioramienne gwiazdy. Syntetyczne rubiny zaczęto wytwarzać pod koniec XIX w. tak zwaną metodą Verneuila (krystalizacja ze stapianych składników w specjalnym urządzeniu). Bardzo szybko stały się one pierwszymi kamieniami syntetycznymi, wytwarzanymi w celach handlowych. Syntetyczne rubiny wyparły naturalne kamienie, używane jako łożyska w zegarkach i innych precyzyjnych mechanizmach.
Poznaj naszą ofertę biżuterii z rubinem
Przeczytaj o niezwykłych właściwościach rubinu
