Almandyn

Czerwony almandyn i pirop są najczęściej stosowanymi odmianami granatu. Czerwień almandynu jest zwykle ciemniejsza niż krwista czerwień piropu.

SKŁAD CHEMICZNY

Krzemian żelaza i glinu

WŁASNOŚCI FIZYCZNE

Szlifowane kryształy mają diamentowy połysk, lecz zbyt ciemna barwa może zmniejszać ich przezroczystość. W alamandynach ze Sri Lanki mogą być wrostki, np. cyrkonu (tzw. „cyrkonowe aureole” lub cyrkonowe halo) oraz regularnie ułożonych, igiełkowych lub pręcikowych kryształków minerałów, takich jak hornblenda, które nadają kamieniom jedwabisty połysk.

WYSTĘPOWANIE

Almandyn występuje w skałach metamorficznych, takich jak granatowe łupki mikowe. Jubilerskiej jakości almandyny znane są z Indii. Występuje także w Ameryce Południowej i Środkowej (szczególnie wiele złóż jest w Brazylii), na Madagaskarze, w Tanzanii i Zambii. Almandyn jubilerski znaleziono również w Australii. Almandyn szkocki jest nieprzezroczysty i zbyt ciemny.

OBRÓBKA I NAŚLADOWNICTWO

Almandynom nadaje się zwykle szlif mieszany, niekiedy schodkowy. Kamienie gwiaździste lub zbyt ciemne do szlifu fasetkowego przeznacza się na kaboszony. Bryłki o nieregularnych kształtach można szlifować w bębnie i używać jako korali. Kaboszony almandynowe nazywane są karbunkułami.

CHARAKTERYSTYCZNE CECHY GRANATÓW

Granaty są grupą krzemianów o różnej zawartości magnezu, żelaza i wapnia. Można je podzielić na dwa szeregi: jeden tworzą pirop – almandyn („piralspity”), a drugi – uwarowit-grossular-andradyt („ugrandyty”). Własności fizyczne granatów należących do tych szeregów zmieniają się w sposób ciągły. Kryształy granatów mają postać 12-ścianów rombowych lub 24-ścianów oraz ich kombinacji. Granaty nie mają łupliwości, ich przełam jest półmuszlowy do nierównego.